Binlerce yıldır birçok medeniyete ev sahipliği yapan Mardin’in hoşgörü anlayışını başımdan geçen bir hadiseyle anlatmak istiyorum.

Dedem 1999’da vefat etti. Tabii taziyelere her türlü milletten insan gelmişti. Mahallede bir Süryani teyzemiz vardı. Bu teyzemiz itikadı güçlü bir Ortadoks, millet olarak Süryanilere bağlı Ermeni ve Keldoni dost ve akrabaları olan biriydi. Babaanneme taziyesini şu şekilde iletti: “Aramızdaki tek fark Fatiha’dır, benim yerime bir fatiha oku.” Bu sözleri Arapça dile getirmişti.

Mardin Ulu Cami’de okunan ezanı huşuyla dinleyen Kırklar Klisesi’nin çanıdır.

Mardin, Paslalya Bayramını kutlayan bir Müslüman, Kurban Bayramını kutlayan bir Hristiyandır.

Mardin, Kürtlerin Arap komşularına “tirşik” yolladığı, Arapların da gönderilen tabakla “lebeniye” gönderdikleri bir diyardır.

Mardin, Sultan Şeyhmus’la Mor Gabriel’in semaya yöneldiği yerdir.

Mardin, Kürt’ün halayını çeken bir Arap, Arap’ın reyhanisini oynayan bir Keldani, Süryani’nin ikliçesini (çörek) yiyen bir Türk’tür.

Dünyayı Mardin’leştirmek lazım.

Mehmet Nur Esendemir